இவள் அவள் இல்லை !!!

பெற்றோரின் வற்புறுத்தலில் ,

உறவினர்களின் சம்மதத்துடன்,
ஒற்றை இலக்க சீர் தட்டுக்களை சுமந்த படி,
நீளமான வீதியில் ,
அடையாளம் ஏதுமில்லா வீட்டு வாசலில் ,
புள்ளி வைத்த பூக்கோலம் அன்று ஒரு நாள் மட்டும் அடையாளமாய் மாற ,
கோலம் மேல் கால் படாமல் செல்லும் பாதையை கண்டறிந்து,
அந்த இரும்பு கதவை சத்தமில்லாமல் உறவினர் ஒருவர் திறக்க ,
வந்த சத்தத்தில் உள் இருந்த அனைவரும் வெளியே ஓடோடி வர,
’’வாங்க வாங்க’’ என்ற வார்த்தையை மந்திர சொல்லாக உச்சரித்தபடி,
உறவினர்கள் அனைவரும் உள் செல்ல ,
வாசலின் அருகே கடைசி ஆளாய் இவன் நிற்க ,
தனி ஒரு இருக்கையை இவனுக்கு கட்டாயமாக்கி,
மரியாதை நிமிர்த்தமான விருந்தோம்பலை முடித்தவுடன் ,
அவள் ஒளிந்திருக்கும் அறையை கண்டுபிடிக்க ,
கண்கள் கண்ணாமூச்சி விளையாட ,
அவளின் வாசனையை மறந்த காற்றுக்கு என் சுவாசம் உதவ ,
அவளின் குரல் கலந்த இசையை மட்டும் கண்டறிய சத்தங்களை சமாதானம் செய்த என் செவிகள் ,
அவளின் விலைமதிப்பில்லா புடவையில் ஒளிந்திருக்கும் மொத்த அழகின் சிறிய பங்கான கால் கட்டை விரலை பார்த்த என் கண்கள் சொன்னது , இவள் அவள் இல்லை என்று ,

இவளும் அவள் இல்லையாம் ????????